Vroeger werden gargoyles eerst van terra cotta, later van marmer en hout gemaakt (de eerste vermelding van een gargoyle was in de 4e eeuw na Christus (Acropolis te Athene/Griekenland)! In de 13e eeuw verschenen de stenen versies. Lood werd voor het eerst In de 16e eeuw gebruikt. Zie voor wat variaties op deze pagina.

In het begin bestonden ze uit twee delen, het onderste deel was de goot, het bovenste deel was een deksteen.
De meeste gargoyles werden op de grond, naar een kleimodel, gemaakt en dan naar boven gebracht. Alleen als er niet genoeg tijd voor was, werd er op de kerk (verder) aan gewerkt. Men neemt aan dat de waterspuwers vroeger gekleurd en verguld waren en dat ze tijdens een kerkelijke "schoonmaakactie" ontdaan zijn van hun luister.

Wat opvalt is dat, naarmate de tijd verstrijkt, ze langer (tot 1 meter) en fijner gebeeldhouwd werden. Vooral aan het eind van de 13e eeuw werden ze complexer. Tevens werden meer menselijke vormen gebruikt. Vanaf de 14e eeuw werden de waterspuwers slanker en werden er meer karikaturen gebruikt. In de 15e eeuw werden er minder demonische en meer amusantere beeltenissen gemaakt. In de 19e eeuw kwamen er abstracte figuren bij. Vanaf de 18e eeuw werd het hemelwater echter steeds vaker in fantasieloze regenpijpen afgevoerd.

Hieronder wat kunstzinnige voorbeelden: